อันทานศีลภาวนาอย่าเลยละ อุตสาหะสืบสร้างทางสวรรค์
นิสัยสงคงนิพพานไม่นานครัน เกษมสันต์แสนสุขสิ้นทุกภัย
ยามเมื่อ ชราร่าง อ้างว้างจิต คนึงนิจ ใฝ่หา ที่อาศัย
พอเป็นที่ พักผ่อน หย่อนกายใจ หลังจากได้ ตรำงาน มานานปี
ที่พักกาย หาได้ ไม่ยากนัก แต่ที่พักใจ สิลำบาก แม้อยากหนี
กิเลสล้น พ้นทั่ว ทับทวี อยากจะคลี่ คลายปลด ลดจำนวน
จะเข้าวัด ลัดทาง สงบสุข แต่ตัวทุกข์ ตามหรือไม่ ใคร่สอบสวน
พบมนุษย์ ก็ต้องพบ สิ่งรบกวน มีมากมวล โลภโมห์ โทโสร้าย
สู้สำรวม กายใจ ใฝ่ธรรมะ หมั่นชำระ จิตสะอาด สมมาดหมาย
เลิกหลงโลก โศกรัก จักสบาย เหตุทั้งหลาย แหล่แท้ เกิดแต่ใจ
ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้
คือเงาติดตัวตรัง ตรึงแน่น ตามแต่บาปบุญแล ก่อเกื้อรักษา
ชีวิตเรา จะเอาอะไรแน่ ย่อมแปรผัน เปลี่ยนจิตและนิสัย
ชั่วอาจดี มีอาจจนวนเวียนไป เอาอะไร ได้แน่แก่ตัวตน
เกิดมาตัวเปล่า ตายไปตัวเปล่า มีบุญกับบาป ที่ติดตัวไปได้เท่านั้น
แม้ทองเลี่ยมฟัน ก็เอาไปไม่ได้
ทำดี ได้ดี ทำชั่ว ได้ชั่ว ปลูกอะไร จะได้ผลเช่นนั้นอย่างแน่นอน
ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นตถาคต
คนดีชอบแก้ไข้ คนจัญไรชอบแก้ตัว คนชั่วชอบทำลาย คนมักง่ายชอบทิ้ง
คนจริงชอบทำ คนระยำชอบติ
- อันความตายชายนารีหนี้ไม่พ้น จะมีจนก็ต้องตายวายเป็นผี
- ถึงแสนรักก็ต้องร้างห่างทันที ไม่วันนี้ก็วันหน้าจริงหนาเรา
- จะห้ามไม่ฟัง จะรั้งไม่หยุด เป็นสิ่งสมมุติ ตามพุทธะสอน
- อำนาจใดๆ อย่าไปวิงวอน ให้ช่วยเราตอน ที่วันสิ้นใจ
- สังขารเรานี้ เป็นสิ่งที่สังเวข มันเป็นสาเหตุ สังเกตเอาไว้
- เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไป ก็ไม่อยู่นาน
- หนาวก็จะตาย ร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆ นี่แลสังขาร
- ต้องกินต้องถ่าย ทนไปทุกวัน ดูน่าสงสาร คิดกันให้ดี
- สังขารร่างกาย ทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดน มองเห็นทุกที
- ไหลเข้าไหลออก ย้อนยอกมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่ มีอยู่ทั่วกัน
- น้ำเลือดน้ำหนองล้วนของปฏิกูล ไหลมาเป็นมูลพอกพูนหลายชั้น
- ข้างนอกเน่าเหม็น มองเห็นทุกวัน อีกข้างในนั้น ล้วนขันไม่งาม
- สังขารร่างกาย ไม่ใช่ตัวตน เกิดมาเป็นคน ไม่พ้นโดนหาม
- ต้องนอนเปลือยกาย ให้ไฟลุกลาม เมื่อเจ้าโดนหาม สู่เชิงตะกอน
- ผู้ดีเข็ญใจ ก็ตายเหมือนกัน อย่าหลงสังขาร ปลงกันไว้ก่อน
- ลูกหลานหญิงชาย ส่งได้แน่นอน ก็แค่กองฟอน แล้วย้อนกลับมา
- สังขารร่างกาย ล้วนตายเป็นศพ ถูกแผ่นดินกลบ อยู่ในป่าช้า
- หมู่หนอนชอนไช ตอมไต่กายา เป็นเหยื่อนกกา หมูหมาในดง
- กระดูกเกลื่อนกลาดเรี่ยราดทั่วไป เอ็นเล็กเอ็นใหญ่ไร้จุดประสงค์
- ต้องถูกทอดทิ้ง นอนกลิ้งในดง เป็นป่ารกพง เฝ้าดงกันดาร
- กระทำให้แจ้ง เจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอด หลุดรอดสังขาร
- หยุดความกระหาย มุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขาร ทั่วกันด้วยเถิด
- จะได้หยุดเกิด มั่นไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิด อยู่ในสงสาร
- รีบภาวนา เพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายา ทั่วหน้ากันเทอญฯ
0 comments:
แสดงความคิดเห็น